گذشته تا حدى كه توفيق داشتيم مطالبى پيرامون آن طرح كرديم. اكنون نوبت فراز سوم است كه مى‌فرمايد: «وصلاح ذات بينكم».

«صلاح ذات‌البين» تركيبى اصطلاح‌گونه است كه اگر بخواهيم آن را با تعبيرهاى رايج امروزى بيان كنيم و معادل نسبتاً مناسبى از فارسى براى آن قرار دهيم، برگردان و ترجمه آن به اين صورت مى‌شود كه: روابطتان را خوب كنيد.

در اين‌جا قصد ورود به بحث‌ها و دقت‌هاى ادبى را نداريم كه كلمه «ذات» در اين تركيب به چه معنا است و از نظر تجزيه و تركيب آيا صفت براى موصوف محذوف است يا تركيب ديگرى دارد، و بحث‌هايى از اين قبيل. در هر صورت، مفاد و مفهوم اين جمله اين است كه: ارتباطات متقابل و روابط بين خودتان را اصلاح كنيد و آن را تحكيم بخشيد و شايسته قرار دهيد بگونه‌اى كه على وجه الصلاح باشد نه على وجه الفساد. تعبير اصلاح ذات‌البين معمولا در جايى به كار مى‌رود كه بين دو فرد يا دو گروه از مسلمانان كدورتى پيش آيد و درصدد رفع آن كدورت برآييم. نتيجه‌اى كه از «اصلاح ذات‌البين» حاصل مى‌شود «صلاح ذات‌البين» است.

اگر خواسته باشيم به زبان روز سخن بگوييم، در فراز قبل كه فرمود: «ونظم امركم»، بحث مديريت را مطرح نمود و سفارش كرد به اين‌كه مديريتتان را به نحو نيكو و شايسته قرار دهيد. البته دامنه مديريت وسيع است؛ فرد اعلا و اَجلاى آن مديريت امور جامعه است، اما در كارهاى خانواده و امور شخصى و موارد ديگر نيز معنا و مصداق دارد. در جلسه قبل توضيح داديم كه به مناسبت مقام و شرايطى كه اين سخن در آن ادا گرديده (بستر شهادت و آخرين ساعات عمر شريف اميرالمؤمنين(عليه السلام)