شرح مناجات شعبانيّه

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد؛

خداوندا؛ بر محمد و آل محمد رحمت فرست.

اهميّت ذكر صلوات

اين مناجات مانند دعايى كه در ماه شعبان هر روز هنگام زوال تلاوت مى‌شود، با صلوات شروع شده و در خلال آن چند مرتبه تكرار مى‌گردد. در بسيارى از دعاهاى صحيفه سجاديّه(عليه السلام) (با اين‌كه حضرت سجّاد(عليه السلام) خود از آل محمد(صلى الله عليه وآله) است) صلوات بر پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و اهل‌بيت آن حضرت تكرار مى‌گردد.

صلوات آن‌قدر اهميّت دارد كه جزئى از تشهد نماز گشته و فقدان آن موجب بطلان نماز است، چنان‌كه شافعى يكى از ائمه اربعه اهل سنّت در شعرى كه در مدح اهل‌بيت(عليهم السلام) سروده است چنين مى‌گويد:

كَفاكُمْ عَظيمُ الْقَدْرِ اَنَّكُمُ *** مَنْ لَمْ يُصَلِّ عَلَيْكُمْ لا صَلوةَ لَه[1]

در عظمت مقام شما همين بس، كه هر كس در نماز بر شما صلوات نفرستد، نمازش مقبول نيست.