يك پرسش و پاسخ آن

حال ممكن است اين پرسش مطرح شود كه صلوات در تشهّد نماز كه قبل و بعد از آن دعايى نيست بلكه قبل از آن شهادتين (اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شريك له واشهد ان محمداً عبده ورسوله) آمده و پس از آن نيز سه سلام (السلام عليك ايها النبى... السلام عليكم ورحمة الله وبركاته) وجود دارد، و نيز صلواتى كه پس از دستور خداوند كه مى‌فرمايد: إِنَّ اللهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً،[1] گفته مى‌شود در آن هيچ‌گونه دعا و درخواستى براى ما وجود ندارد، حكمت اين صلوات‌ها چيست؟

پاسخ اين سؤال به سه مقدمه نيازمند است:

1. انسان براى هر كارى كه از روى اختيار انجام مى‌دهد، نتيجه و هدفى در نظر مى‌گيرد. بنابراين، هر دعايى كه مى‌كنيم به قصد اجابت است.

2. نمى‌دانيم كه دعاهاى شخصى ما به صلاح بوده و سودى براى ما دارد و در نتيجه پذيرفته مى‌شود يا خير، اما مى‌دانيم كه صلوات حتماً اجابت مى‌شود. بنابراين انسان عاقل وقت خود را صرف دعايى مى‌كند كه يقين دارد پذيرفته مى‌شود.

3. وقتى كه براى پيامبر(صلى الله عليه وآله) و اهل‌بيت آن حضرت طلب رحمت مى‌كنيم، در واقع هديه‌اى به پيشگاه آنان تقديم مى‌كنيم و مى‌دانيم كه