نام کتاب : پندهاى امام صادق علیه سلام نویسنده : مصباح یزدی، محمد تقی جلد : 1 صفحه : 104
ما نيز بايد نسبت به ديگران اينگونه باشيم؛ اگر كسى مؤمن و اعتقادش صحيح است، بايد او دوست داشته باشيم، اگر گناهى هم مىكند، آن گناهش را دشمن بداريم و دعا كنيم خداوند به او توفيق دهد گناهش را ترك كند و آمرزيده شود.
حضرت در ادامه مىفرمايد: هر كس سراغ ما بيايد و ولايت ما را پذيرفته و ولايت دشمنان ما را نپذيرفته باشد، به اين شرط كه هر چه مىداند بگويد و از گفتن چيزهايى كه نمىداند پرهيز كند و در زمينههايى كه برايش مشكل و مشتبه است سكوت نمايد، مشمول شفاعت ما شده و به بهشت مىرود.
بر اين اساس، اگر از شخصى سؤالى پرسيده شود كه نسبت به آن علم ندارد، بايد سكوت كند و از اظهار نظر خوددارى نمايد. بسيارى از افراد هستند كه وقتى مسألهاى مطرح مىشود، بدون اينكه درباره آن علم داشته و تحقيق كرده باشند، به انكار آن مىپردازند، در حالى كه دليل انكار خود را نيز نمىدانند. انسان مؤمن بايد اين شجاعت را داشته باشد كه اگر در مسايل دينى و غير آن از او سؤالى شد با صراحت بگويد: «نمىدانم؛ از كسى كه تحقيق بيشترى در اين زمينه كرده و متخصصتر است بپرسيد. از سوى ديگر، كسانى كه درباره موضوعى خوب تحقيق كردهاند و نسبت به آن علم و آگاهى دارند، بايد محكم و استوار روى حرفشان بايستند و از آن دفاع نمايند.
در سعادت انسان؛ مطلق يا مشروط؟
يك مسأله اساسى كه منشأ خيلى از ابهامات شده، اين است كه برخى گمان مىكنند چون ولايت ائمه اطهار(عليهم السلام) را قبول دارند، اگر هر گناهى را انجام دهند، آمرزيده مىشوند و از طرف ديگر اگر كسى ولايت ائمه(عليهم السلام) را قبول نداشته باشد، هر چند عبادات زيادى انجام دهد، خداوند از او نمىگذرد و به جهنم مىرود.
بر اين اساس ـ و با توجه به روايات زيادى كه در اين باره وجود دارد ـ كسانى تصور مىكنند همين كه شيعه هستند و ائمه اثنا عشر را دوست دارند، اگر گناهى نيز مرتكب شوند، مشمول شفاعت ائمه معصومين(عليهم السلام) قرار مىگيرند. آنها چنين مىپندارند كه اگر بر فرض در روضه امام حسين(عليه السلام) شركت كنند و خود را شبيه گريهكنندگان قرار دهند، با توجه به روايت: «من بكى اَوْ اَبكى اَوْ تباكى للحسين وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ»[1] همه گناهانشان آمرزيده مىشود. اگر كسى با
[1] البته عين اين عبارت در روايات نيامده است، ولى شبيه و مضمون آن را در روايات داريم. براى نمونه ر. ك: حاج شيخ عباس قمى، نفس المهموم، فصل دوم، ح 13 و 14.
نام کتاب : پندهاى امام صادق علیه سلام نویسنده : مصباح یزدی، محمد تقی جلد : 1 صفحه : 104