دقت در باطن و مغز و «نيت» عمل جلب مى‌كند. يك نماز، نمازى است كه انسان مى‌خواهد خود و نمازش را به مردم نشان دهد. نماز ديگر نمازى است كه در آن براى انسان حالت توبه و انكسار پيدا مى‌شود و با خدا عهد و پيمان مى‌بندد كه ديگر گناه نكند. نماز اول موجب هلاكت و دورى هر چه بيشتر از خدا و جهنمى شدن است، و نماز دوم فرد را محبوب خدا مى‌كند و مستوجب بهشت برين و هم‌نشينى با نيكان و صالحان مى‌گرداند. از اين رو بحث «نيت» و انگيزه در دستگاه ارزشى اسلام بحثى بسيار مهم است و بايستى بيش از پيش مورد دقت و تأمل قرار گيرد.