دوازدهم هجری.

[در اصفهان متولّد شده] و نزد میرزا ابوالقاسم مدرس و شیخ یوسف بحرینی [و ملاّ محمّدجعفر کشمیری] و جمعی دیگر از فحول علماء تحصیل کرده سال ها امام جمعه اصفهان بود. در علوم معقول و منقول استاد بود و تدریس فرمود.

[جمعی از علماء از او روایت می کنند که از آن جمله هستند: سیّد بحرالعلوم، میرزا حیدرعلی مجلسی، آقا سیّد علی کربلائی و حاجی میر محمّدحسین خاتون آبادی (فرزندش) .]

وی در سال 1207ق در اصفهان وفات یافته و در نجف در ایوان علماء مدفون گردید.[1]

وی را تألیفاتی است از جمله:

1. «اکمال الاعمال» در استکمال کتاب «اقبال» سیّد بن طاووس [مؤلف آن را از بخش «مزار» از کتاب «بحارالأنوار» در تکمیل کتاب «اقبال» جمع آوری و در 2 فصل مرتب ساخته است. نسخه ای از آن در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی[2] و نسخه ای دیگر در کتابخانه حاج شیخ محمّدسلطان المتکلمین در طهران[3] وجود دارد[ 2. «الجامع» در اعمال ماه مبارک رمضان [در یک فاتحه و 7 باب و یک خاتمه، به فارسی که در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی موجود است.[4] ] 3. «ریاض رضوان» در آداب و زیارات حضرت رضا علیه السلام که محمّدعلی صبوح اصفهانی در چهارشنبه 26 جمادی الثانی 1184ق در مدرسه کاسه گران کتابت کرده و در کتابخانه حقیر [سیّد

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص760؛ زندگینامه علاّمه مجلسی، ج2، ص313؛ روضات الجنات، ج8، ص190؛ مکارم الآثار، ج2، صص 315-317؛ فوائد الرضویه، ص223؛ الکرام البرره، ج2، ص698؛ غرقاب، ص92.

[2] فهرست مرکز احیاء، ج7، ص109.

[3] الذریعه، ج2، ص282.

[4] فهرست مرکز احیاء، ج6، ص73.