نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 96
امینیه»
که در سال 1222ق نوشته شده، به شماره 2969 موجود است.[1]
[از
اوست:
ز
گلبن تو نباشد گلی هوس ما را همین که غیر نچیند گل تو بس ما را]
میر
عبدالباقی امامی*
میر
عبدالباقی امامی، از شعرای اصفهان در قرن دهم هجری است. از مصاحبان و رفقای میر
روزبهای صبری اصفهانی بوده و در شعر و شاعری طبعی خوش داشته است. این بیت از اوست:
تا
به کی من چو ببوسم لب او را به خیال بود آزرده لبش چون نگرم روز وصال[2]
سیّد
عبدالباقی بختیاری*
سیّد
عبدالباقی بختیاری، تعزیه خوان و خواننده مذهبی است، معین البکاء اصفهان، بختیاری
و شیراز بود و از ردیف های موسیقی اطلاع کامل داشته و در عهد ناصرالدین شاه، تعزیه
هایی را ترتیب می داده و به تربیت تعزیه خوان ها می پرداخته و در بعضی از آنها شبیه
حضرت عباس می شده است.[3]
عبدالباقی
گنابادی تونی
عبدالباقی
بن بدیع الزمان [گنابادی تونی]، از فضلای قرن یازدهم هجری و از شاگردان ملاّ
محمّدتقی مجلسی است. [او در سال 1056ق نسخه ای از «تهذیب