طهران راه یافته و در سال 1332 موفق به اخذ درجه دکترا شد. سپس در دانشکده پزشکی اصفهان به تدریس رشته اعصاب و روان مشغول شد.[1]

عباسقلی خان سیف الملک نوری*

عباسقلی خان نوری ملقّب به «سیف الملک» فرزند میرزا زکی نوری خوشنویس و ادیب دانشمند در قرن سیزدهم هجری. پسرعموی میرزا آقاخان صدراعظم نوری است. آقاخان پس از مرگ نیکلای اوّل امپراطور روسیه، او را با رتبه میرپنجی به مترجمی نظر آقا یمین الدوله به سن پطرزبورگ (دربار الکساندر دوم) فرستاد.[2] او عاقبت به اصفهان آمده و نزد حاج محمّداسماعیل اصفهانی، از حکماء و علمای عالیقدر اصفهان به تحصیل پرداخته و از جمله کتاب «مفاتیح الغیب» را نزد او خوانده است.[3] کتاب «سفرنامه سن پطرزبورگ» که نسخه ای از آن در کتابخانه ملّی ایران[4] و «منتخب التّجارب» در علم طب که در کتابخانه آستان قدس رضوی موجود است از تألیفات اوست.[5]

سیف الملک به خطوط نستعلیق و شکسته و رقاع و تعلیق آشنا بوده و نستعلیق را خوش و رقاع را عالی می نوشته و تاریخ کتابت او از سال 1250 تا 1287ق بوده است. در سال 1286 در اواخر عمرش حکومت طوالش را به عهده گرفته و پس از آن تاریخ درگذشته است.

[1] راهنمای دانشکده پزشکی و داروسازی اصفهان، ص93.

[2] شرح حال رجال ایران، ج2، صص 232-234.

[3] مکارم الآثار، ج7، صص 2739 و 2740.

[4] فهرستواره کتاب های فارسی، ج1، ص111.

[5] فهرست الفبائی رضوی، ص556.