از اوست:

بستی به سرزلف دلا را که تو داری پای دل هر عاشق شیدا که تو داری

دانند همه خلق که خوبان زمانه زشتند بر طلعت زیبا که تو داری

صد گل به گلستان همه دیدیم و ندیدیم یک گل به از آن روی دل آرا که تو داری[1] ]

عباسعلی اسکندری*

عباسعلی اسکندری فرزند یداللّه، از هنرمندان معاصر اصفهان. در سال 1325ش در اصفهان زاده شد. تا پایان مقطع ابتدایی تحصیل کرد. آموختن قلمزنی را از نوجوانی نزد برادرش استاد محمّد اسکندری آغاز کرد و با علاقه بسیار، دوازده سال از استادانی چون اسداللّه خسروانی، علی خسروانی و محمّدتقی ذوفن تعلیم گرفت و ضمن شاگردی، در کنار ایشان کار نیز می کرد.

اسکندری حدود سی سال است که به طور مستقل کار می کند. نوع کار وی قلمزنی برجسته است بویژه قلم زدن بر تابلوهای گل و مرغ، گلدان های برجسته، کار بر روی ضریح امام زاده ها، خط های کوفی و قرآنی و جز آن. وی، به سبب فعالیت های هنری اش در این رشته، تقدیرنامه هایی نیز از سازمان صنایع دستی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته است، از جمله در اولین نمایشگاه آثار برگزیده صنعتگران صنایع دستی کشورهای آسیا و اقیانوسیه در سال 1372ش، در نمایشگاه آثار هنری ماه مبارک

[1] مزارات اصفهان، صص 59 و 60؛ الذریعه، ج8، ص171؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی؛ دشت خرم (تصحیح آقای لطفی) ، صص 7-18.