1372ش وفات یافته و در جنّت الشهدای نجف آباد مدفون شد.[1]

سیّد محمّدعلی طباطبائی فانی

حاج سیّد محمّدعلی طباطبائی فانی زوّاره ای، فاضل ارجمند از عرفای معاصر اصفهان. سال ها در مدارس این شهر به تعلیم و تربیت نوآموزان اشتغال داشت. سپس به اداره منتقل گردیده و چندین سال ریاست حسابداری را برعهده داشت تا سرانجام بازنشسته شد.

وی به تصوّف و عرفان روی آورده و به تصفیه نفس پرداخته و در این اواخر از طرف آقای حاج سلطان حسین تابنده «رضاعلی شاه» گنابادی به عنوان شیخ صوفیه اصفهان تعیین گردید و به ارشاد و هدایت مستعدّین پرداخت. سرانجام در ماه رجب 1409ق وفات یافته، در گورستان جدید اصفهان (باغ رضوان) مدفون شد.[2]

شیخ محمّدعلی طبعی اُشتُرجانی*

شیخ محمّدعلی اُشترجانی متخلّص به «طبعی»، شاعر ادیب قرن یازدهم هجری. از مشایخ اُشتُرجان از توابع لنجان اصفهان بوده است. فرزندش عبدی نیز شاعر بود.[3]

محمّدعلی طبیب اصفهانی

محمّدعلی طبیب اصفهانی، [از اطبّاء اصفهان در اواخر دوره قاجاریه.] در ربیع الآخر سال 1314ق روی برگ قبل از کتاب «جاماسب نامه» یادداشتی نوشته است. این کتاب

[1] سیمای دانشوران، صص 116 و 117.

[2] مزارات اصفهان، صص 131 و 132.

[3] تذکره نصرآبادی، ج1، ص602؛ تاریخ نظم و نثر، ص686.