تدریس را آغاز کرد. در سال 1350 به فرانسه رفت و در رشته «مجموعه های رسوبی (D.E.A) » از دانشگاه کلود برنارد فرانسه فوق لیسانس گرفت. دکترا را نیز از دانشگاه لیون فرانسه در رشته بیواستراتیگرافی و فسیل شناسی دریافت نمود. در سال 1353 به ایران بازگشت و در گروه زمین شناسی دانشگاه اصفهان تدریس را ادامه داد تا اینکه در سال 1382ش به افتخار بازنشستگی نائل شد. از اقدامات ارزنده ایشان تأسیس تجهیز و اداره موزه تاریخ طبیعی اصفهان است. او در سال 1372 استاد نمونه کشوری، در سال 1380 برنده جایزه ترویج علم و در سال 1381 زمین شناس نمونه کشوری شده است.

دکتر جعفریان عضو انجمن زمین شناسان نفت آمریکا از سال 1976م، عضو آکادمی علوم جمهوری اسلامی ایران از سال 1381ش و عضو مؤسس و هیئت مدیره انجمن زمین شناسی ایران در سال های 77-1375ش بوده است.

او مقالات علمی بسیاری تألیف نموده که در همایش های علمی داخلی و خارجی و یا مجلاّت معتبر علمی داخلی و خارجی ارائه نموده و یا به چاپ رسانده است. او مدیر مسوؤل و مؤسس مجله پژوهشی علوم پایه دانشگاه اصفهان و عضو شورای سردبیری مجله عمران و گسترش بوده است.

این کتاب ها از تحقیقات اوست که به چاپ رسیده است:

1. «ماکرو فسیل» (2 جلد) با همکاری وزیری طاهری2. «پالئو بوتانی» (دیرینه گیاهی) با همکاری مهندس بیگی3. «ایکنولوژی» با همکاری مهندس گرگیج4. «تاکسیدرمی» (هنر خشک کردن حیوانات) 5. «پالئواکولوژی»[1]

در کتاب «گنجینه های علمی دانشگاه اصفهان» فهرست مقالات و گزارش جامعی از فعالیت های علمی و خدمات دکتر جعفریان به چاپ رسیده است.

[1] گنجینه های علمی دانشگاه اصفهان، صص 297-307.