و نشر عقاید و اقامه جماعت پرداخت.

[در سال 1277ق در کربلای معلاّ متولّد شده و در کربلا و نجف تحصیل کرده و از جمعی از علمای عالیقدر آنجا اجازه دریافت نموده است که از آن جمله است حاج میرزا حسین خلیلی. او اصلاً در اصفهان ساکن نبوده و تحصیلاتش در عتبات عالیات طی شده است. در مسجد کله واقع در کوچه پهنو مشهد مقدس به اقامه جماعت می پرداخته است و ده بار به سفر حج رفته است.]

سرانجام در 16 رمضان 1361ق وفات یافته و در ایوان طلا [واقع در صحن نو آستان مقدّس رضوی علیه السلام ] مدفون گردید.[1] کتب زیر از اوست:

1. «تحفه الامامیّه» [به فارسی و در اخبار که نسخه ای از آن به شماره 12495 که در سال 1340ق در چاپخانه نادری بمبئی چاپ سنگی شده است در کتابخانه آستان قدس رضوی در مشهد مقدس موجود است. نسخه خطی این کتاب به شماره 347 در کتابخانه وزیری یزد وجود دارد.[2] ] 2. «الوسائل فی اثبات الحق و ازهاق الباطل» [در اثبات امامت ائمه اثنی عشر، که در سال 1339ق تألیف نموده و در همان سال در بمبئی به طبع رسیده است.[3]

مرحوم گلستانه گاهی شعر می سرود. از اوست:

ببین چون گرفتند از ما کنار رفیقان پیرار و یاران پار

شب و روز بی ما بیاید بسی که از روز ما یاد نارد کسی

بسی دوستان بر زمین پا نهند که بی باک، پا بر سر ما نهند

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص359؛ زندگینامه علاّمه مجلسی، ج1، ص322؛ تاریخ علمای خراسان، ص299؛ مکارم الآثار، ج6، صص 2185-2187.

[2] الذریعه، ج3، ص421؛ فهرست رضوی، ج5، ص244؛ فهرست وزیری، ج1، ص324.

[3] الذریعه، ج25، ص71.