علاوه بر حُسن خط و طبع شعر، در اغلب علوم مهارت داشته و چهار تار را خوب می زد.[1] و از بررسی اشعارش برمی آید که از شاعران پیشرو مکتب بازگشت و از اعضای حلقه یاران مشتاق اصفهانی بوده است. وی نسخه ای از «حلّ و عقد» در معرفت تقویم و نجوم تألیف قطب الدّین عبدالحی لاری را در دوم جمادی الثّانی 1176ق کتابت کرده که در کتابخانه محمّدعلی خوانساری در نجف اشرف موجود است.[2] ] همچنین نسخه ای از «مرآه العقول» تألیف: علاّمه ملاّ محمّدباقر مجلسی را در سال 1182ق در مدرسه کاسه گران کتابت کرده که به شماره 1445 در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد موجود است.[3]

این بیت از اوست:

به این امید که افتد به روی یار نگاهم نشسته ام به ره انتظار چشم به راهم

شیخ محمّدعلی غروی*

شیخ محمّدعلی غروی فرزند شیخ الرئیس سدهی، عالم فاضل معاصر. در اصفهان نزد شیخ محمود مفید، سیّد عبدالحسین طیّب، شیخ محمّدرضا جرقویه ای و شیخ علی قدیری تحصیل کرد. سپس در قم نزد علاّمه سیّد محمّدحسین طباطبائی و دیگران ادامه تحصیل داد و عاقبت در تهران ساکن شد.[4]

[1] تذکره آتشکده، (نیمه دوم) ، ص578؛ الذریعه، ج9، ص594؛ تذکره روز روشن، ص470؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «صبوح»، ص139؛ تذکره سفینه المحمود، ص440.

[2] الکواکب المنتشره، ص494.

[3] فهرست الهیات مشهد، ج2، صص 602 و 603.

[4] علوم و عقاید، ص50؛ شرح مجموعه گل، ص201.