به اصفهان منتقل شد و اولادش در این شهر ساکن بوده اند. جدّ مادری او حاج سیّد محمّد حکیم باشی، از اطبای معروف به حذاقت و مهارت بود.

مرحوم عریضی را تألیفاتی است، از آن جمله است:

1. «حواشی بر قرآن مجید»، در تفسیر و لغت و تجوید 2. «حواشی بر شاطبیه» در تجوید3. «کتابی در تجوید» و غیره.

صاحب عنوان در غروب روز شنبه 26 ربیع الثّانی سال 1373ق وفات یافته و در تکیه ملک مدفون گردید. مادّه تاریخ وفاتش را مرحوم سیّد علی بدیع زاده گوید:

دو مصرع هلالیّ و شمسی رقم زد پی رحلتش «هور» سخندان:

«ز سیّد محمّدعلی عریضی نبی مانده تنها علی جسته مهمان»[1]

1373 1332

حاج سیّد محمّدعلی بیدآبادی

حاج سیّد محمّدعلی بن حاج سیّد محمّدباقر حجه الاسلام شفتی بیدآبادی بن نقی شفتی گیلانی، عالم فاضل محقّق و عابد متّقی [از علمای عالیقدر اصفهان در قرن سیزدهم هجری] از ائمه جماعات در مسجد سیّد بوده و قبرش جنب قبر پدر در بقعه مسجد سیّد است.[2]

[او در سال 1227ق در اصفهان متولّد شده و در اصفهان به تحصیل پرداخت. سپس به عتبات عالیات مُشَرَّف شده و از درس شیخ محمّدحسن (صاحب جواهر) و سایر علمای اعلام بهره گرفت. آنگاه به اصفهان مراجعت نموده، به حل مشکلات مردم و تألیف و تحقیق مشغول بود تا اینکه در آخر ماه شعبان 1282ق (مطابق نوشته فرزند

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص837؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص203.

[2] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص148؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص379.