و منقول. در شیراز خدمت سیّد ماجد بحرانی و در اصفهان نزد شیخ بهائی و جمعی دیگر از بزرگان تحصیل نموده و در شیراز منصب قضاوت [داشت.] و در اصفهان پس از عزل میرزا قاضی از شیخ الاسلامی، به دستور جناب خلیفه سلطان، شیخ الاسلام گردیده و تا سال فوت یعنی سال 1060ق در این منصب بوده است.

مرحوم شیخ علینقی در اصفهان وفات یافته و در زمین تخت فولاد مدفون گردیده و قبر او را در حدود تکیه آقا رضی شیرازی جنب تکیه آقا میرزا محمّدباقر چهارسوقی می نویسند. [امّا] آثار قبر ظاهر نیست.[1]

[مؤلّف فقید و اغلب شرح حال نویسان، شرح حال شیخ علینقی کمره ای (شاعر عصر شاه عباس صفوی) با شیخ علینقی طغائی کمره ای (شیخ الاسلام اصفهان) را در هم آمیخته و آن دو نفر را یک نفر دانسته اند که چنین نیست.

آنچه هم که در مورد محل دفن شیخ علینقی طغائی کمره ای نوشته شده، صحیح نیست. زیرا کمره ای در شیراز وفات یافته و ظاهرا همانجا به خاک رفته است.]

کتب زیر از اوست:

[1. «اثبات الواجب» موجود در کتابخانه میرزا محمّدتقی مدرس رضوی در تهران[2] ] 2. «الادعیه و الاحراز» [که آن را در سال 1048ق در هنگام جنگ سپاهیان سلطان مراد چهارم عثمانی با شاه صفی در بغداد تألیف نموده است.[3] 3. «التّحفه الفاخره» که پس از تألیف آن را به شاه صفی اهداء کرده است.] 4. «الجامع الصفوی» [کتابی مفصّل در

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص830؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صص 36 و 37؛ امل الآمل، ج2، ص208؛ ریاض العلماء، ج4، صص 271-276؛ روضات الجنّات، ج4، صص 366-374؛ ریحانه الادب، ج6، ص234؛ معجم المؤلّفین، ج7، ص255؛ الروضه النضره، صص 419 و 471؛ الاعلام، ج5، ص182؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص386؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص461.

[2] الروضه النضره، ص419.

[3] الذریعه، ج1، ص392.