است و آن را در یک مقدمه و 3 باب تنظیم کرده است. نسخه ای از آن نزد سیّد محمّدمهدی صدر موجود بوده است.[1] 21. «نزهه الزّاهدین و تحفه العابدین» 22. «زبور العارفین و براق العاشقین» به عربی، در یک مقدمه و چهار زبور و یک خاتمه، که ملاّ یارعلی در سال 1247ق کتابت کرده و به شماره 757 در کتابخانه مرکز مطالعات و تحقیقات اسلامی قم موجود است.[2] ]

ملاّ علیقلی خلخالی

ملاّ علیقلی بن محمّد خلخالی، از علمای ساکن مدرسه شیخ لطف اللّه اصفهان [در قرن یازدهم هجری] مؤلّف «شرح الوقت و القبله» از کتاب «روضه البهیه»[3]

[نحوی فاضل، عالم ادیب و شاعر منشی[4] از شاگردان آقا حسین خوانساری و حکیم شمس الدّین محمّد گیلانی[5] است. همشیره ملاّ نصراللّه واقف خلخالی است. در اغلب علوم زمان خود همچون: صرف و نحو، شعر و ادب، حکمت، معانی بیان و انشاء و نویسندگی مهارت داشت. شعر خصوصا غزل و قصیده را نیکو می سروده و «واقف» تخلّص داشت و در اصفهان به تدریس و افاده مشغول بود.[6] تا اینکه در سال 1115ق بر اثر ابتلاء به مرض استسقاء در اصفهان وفات یافت. کتاب های زیر از تألیفات اوست:

1. «الحاشیه علی الکافیه» یا «شرح الکافیه» 2. «تعلیم مراتب سلوک» 3. «حاشیه بر تفسیر بیضاوی» 4. «شرح الوقت و القبله من الروضه»[7]

[1] الذریعه، ج20، ص327.

[2] فهرست مرکز مطالعات، ج2، ص36.

[3] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص826؛ خلخال و مشاهیر، صص 587 و 588.

[4] ریاض العلماء، ج4، ص182.

[5] کواکب المنتشره، ص543.

[6] تذکره نصرآبادی، ج1، صص 248 و 249.

[7] خلخال و مشاهیر، صص 587 و 588.