نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 667
میرزا
علیرضا طبیب اصفهانی*
میرزا
علیرضا طبیب اصفهانی، از اطبّاء حاذق و چیره دست قرن دوازدهم هجری است. وی مورد
توجه کریم خان زند قرار داشته و همواره در دربار زندیه به طبابت می پرداخته است.
سال وفات او معلوم نیست ولی روشن است که تا سال 1192ق زنده بوده است.[1]
علیرضا
عباسی تبریزی
علیرضا
عباسی تبریزی ملقّب به «شاه نواز» از مفاخر عهد شاه عباس صفوی است. در انواع خطوط
و نقاشی و تذهیب و طراحی استادی بی نظیر بوده و برخی از کتیبه های مساجد اصفهان که
در عصر شاه عباس بنا شده است به خط اوست. سال وفاتش معلوم نیست.[2]
[او
در تبریز شاگرد ملاّ محمّدحسین تبریزی و علاءالدّین محمّد بن محمّد تبریزی (معروف
به علاء بیگ) بود. پس از آنکه سپاه عثمانی تبریز را تصرف کرد، وی از تبریز به قزوین
رفت و در مسجد جامع آنجا به کتابت مشغول شد و قسمتی از کتیبه های آن مسجد و چند
قرآن را در آنجا تمام کرد. او در سال 1001ق به خدمت شاه عباس درآمد و در زمره ندیمان
مخصوص وی داخل شد و تا پایان عمر در زمره مقربّان شاه بود و در سفر و حَضَر همراه
شاه عباس بود و مورد تفقد و عنایات ویژه او قرار داشت تا جائی که گاهی شاه پهلوی
او می نشست و شمعی به دست می گرفت تا علیرضا در روشنایی آن کتابت کند.[3]