عالمی عارف و وارسته و در سیر و سلوک از مریدان درویش کافی نجف آبادی بوده است.]

مرحوم اژه ای در 11 شوال 1232 وفات یافته و در تخت فولاد نزدیک قبر [حکیم عالیقدر ملاّ اسماعیل] خواجوئی دفن گردید. مادّه تاریخ وفات او این مصرع است:

«اکبر اهل علم رفته ز عالم» 1232

در اطراف قبر او عدّه ای از اعقاب او و برخی دانشمندان مدفون شده اند.[1]

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «آداب نماز شب» رساله ای لطیف است به زبان فارسی [که در سال 1328ق به اهتمام یکی از نوادگان مؤلف شیخ علی محمّد بن شیخ محمّدعلی اژه ای چاپ سنگی شده است.] 2. «رساله معراج» [به فارسی] مطبوع3. «رساله در سلام نماز نافله» و آن را حاج سیّد محمّدباقر حجه الاسلام شفتی بیدآبادی رد نموده [است.]4. «رساله در رد رساله آقا سیّد محمّدباقر حجه الاسلام در موضع سلام نافله»5. «رساله در صلوه و زکوه» که بر حسب خواهش حاج محمّدحسین خان صدر نوشته شده است. [نسخه ای از آن در کتابخانه میرزا محمّد طهرانی در سامرا موجود بوده است.[2] ]6. «رساله در خمس و زکوه»7. «رساله در قضا و شهادات»8. «رساله در میراث» [نسخه ای از آن در کتابخانه علاّمه جلیل حاج سیّد محمّدعلی روضاتی در اصفهان موجود است.]9. «رساله در

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 820 و 821؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 51 و 52؛ بیان المفاخر، ج1، ص229؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، صص 63 و 64؛ روضات الجنات، ج4، صص 306-308؛ الکرام البرره: مخطوط؛ معجم المؤلفین، ص773؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص105؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی) ، ج1، ص94؛ مکارم الآثار، ج3، صص 945-947؛ فوائد الرضویه، ج1، صص 274 و 275؛ نجوم السماء، ص418.

[2] الذریعه، ج15، ص85.