من آن یعقوب پیر کوربختم که گرگی یوسفش را خورده باشد[1]

حکیم علی صوفی اصفهانی*

حکیم علی صوفی اصفهانی، دانشمند ادیب و فاضل، طبیب ماهر و حاذق، از بزرگان اوایل قرن یازدهم هجری.

در اصفهان به طبابت مشغول بوده و در شعر و ادب دستی داشته و از علوم دینی بابهره بوده است. تاریخ تولد و وفاتش به دست نیامد. این کتاب ها از تألیفات اوست:

1. «خرقه علی» به شکل کتاب کشکول است. 2. «شرح نهج البلاغه»، به فارسی که در سال 1004ق، کتابت شده است. این رباعی از اوست:

ما صورت خود به کاغذی ساخته ایم زین ره به خیال هرکسی تاخته ایم

این نغمه مستانه در این باغ نبود ما گوش به حرف هرکس انداخته ایم[2]

خواجه صدرالدّین علی طبیب

خواجه صدرالدّین علی طبیب، جدّ اعلای میرزا محمّدطاهر نصرآبادی مؤلّف تذکره نصرآبادی است. در اصفهان سمت حکمرانی داشته و بانی مدرسه و خانقاه میرزا ابوالقاسم نصرآبادی در نصرآباد است.[3]

[میرزا طاهر نصرآبادی در شرح حال خود نوشته است که جد اعلای او خواجه

[1] تذکره عرفات العاشقین، ج4، صص 2646 و 2647؛ تذکره روز روشن، ص481؛ تذکره منتخب اللّطایف، ص394.

[2] تراجم الرّجال، ج1، صص 350 و 351؛ تذکره شاعران فارسی سرا، صص 146 و 147؛ فهرست مجلس، ج2، ص53.

[3] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص181؛ مزارات اصفهان، ص341.