نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 594
سیّد
علی صوتی یزدی
میر
سیّد علی صوتی یزدی، از شعراء و موسیقیدانان قرن یازدهم هجری. در فن موسیقی وارد
بوده و سفری به حجاز نموده و سپس به هند رفته، مقتضی المرام به ایران بازگشت و
مورد عنایت شاه عباس دوم قرار گرفته و سرانجام در سال 1078ق در اصفهان وفات یافته
است.
از
اشعار اوست:
از
وجود من وجود هر گناهی قائم است می توان گفتن مرا پروردگار معصیت[1]
علی
صورتی اصفهانی*
مولانا
علی صورتی اصفهانی، از شعرای اصفهان در اواخر دهم هجری است. در اصفهان به معرکه گیری
و صورت خوانی مشغول بود و «صورتی» تخلّص می کرد و صورت خوانی عبارت از نمایش صور
ملائکه و عاصیان و شرح ماجرای آنها در حشر است.
علی
صورتی، در عمر خود به فراق ناشی از مرگ فرزندش محمّدرضا مبتلا شد.
این
شعر از اوست:
من
آن صیدم که تیری خورده باشد من آن شامم که صبحش مرده باشد
[1]
تذکره نصرآبادی، ج1، ص611؛ جامع مفیدی، ج3، صص 440 و 441؛ ریحانه الادب، ج3، ص473؛
آتشکده یزدان، ص303؛ آینه دانشوران، ص144؛ تذکره شعرای یزد، ص95؛ تذکره شبستان، صص
478 و 488؛ نام نامه موسیقی ایران زمین، ج3، ص547؛ الذریعه، ج9، ص620؛ فرهنگ
بزرگان اسلام و ایران، ص359.
نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 594