مفتخر گردید.

[او سال های طولانی در مدرسه جده بزرگ اصفهان به تدریس دروس سطح و فلسفه و رجال و درایه مشغول بود و شاگردان بسیاری تربیت کرد.] آن مرحوم در مسجد یزدآباد و مسجد کرمانی اصفهان به اقامه نماز جماعت می پرداخت. سرانجام در ذی القعده 1394ق وفات یافته و در صحن تکیه سیّدالعراقین در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.[1]

عباس اسپه پور*

عباس اسپه پور، فرزند علی بن عباس خان بن غلامعلی خان بن علی بن غلامحسین خان بختیاری، از شعرای معاصر اصفهان در سال 1315ش متولّد شده. وی در انجمن های ادبی اصفهان از جمله انجمن حافظ شرکت نموده است. از اوست:

سحر از جانب حق آن مه تابان آمد روشنی بخش جهان نور دل و جان آمد

جلوه ایزد یکتا به جهان کرده طلوع آنکه مهرش همه آفاق گرفت آن آمد[2]

میرزا عباس خان صفاءالسلطنه

میرزا عباس خان صفاءالسلطنه [فرزند میرزا علی خان صفاءالسلطنه (مشتاقی) بن ملاّ میرزا محمّدهادی راثی نائینی اصفهانی] شعر نیکو می سروده و یکصد و پانزده سال عمر کرده و در حدود سال 1358ق در طهران وفات یافته و در قم مدفون گردید.[3]

[1] شناخت سرزمین چهارمحال و بختیاری، ج2، ص448؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، صص 321 و 322؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص144؛ شرح مجموعه گل، صص 233-240.

[2] تذکره شعرای استان اصفهان (ویرایش دوم) ، ص53.

[3] بیان المفاخر، ج1، ص343؛ تاریخ نائین، ص175؛ مکارم الآثار، ج7، ص2443؛ تذکره سخنوران نائین، ص74؛ نائین بلده طیبه، صص 109 و 110.