می سروده و سال ها در انجمن ادبی شیدا شرکت می نمود. [وی در جلسات خصوصی و جلسه هیأت مداحان به تدریس ادبیات و خصوصا ادای صحیح شعر جهت مداحان و شعراء می پرداخت و جمعی از مدّاحان و شاعران اصفهان همچون آقایان عباس گیاهی و مهدی داروغه دفتر (فرزانه) از شاگردان او بوده اند. در فن اسطرلاب نیز مهارت داشت. او سال ها در اصفهان به استخراج تقویم مشغول بود و جدول اوقات شرعی و تقویم او به چاپ می رسید. وفات او در 13 ربیع الثّانی 1399ق (برابر با 21 اسفند 1357ش) اتفاق افتاد و پیکرش در تکیه گلزار در تخت فولاد مدفون شد.]

کتب زیر از اوست:

1. «تذکره شعراء اصفهان» مختصر که به خط خود نوشته و به نویسنده [سیّد مصلح الدّین مهدوی] هدیه کرد.2. «مخزن المصائب» شامل اشعاری که شعراء در مصیبت سروده اند که در سال 1332ش در اصفهان به طبع رسید.3. «دیوان اشعار»

[از اوست:

این بارگاه قدس اعلا که جانفزاست دربار پادشاهی سلطان دین رضاست

این خسروی که خفته در اینجا به عزّ و شأن گرد و غبار خاک درش مایه شفاست

این گنبد مَشَیَّد خورشید تابناک بدر الدُّجی و معنی و الشّمس و الضّحاست

«مشفق» به این مقام مقدّس پناه برد اینجا پناهگاه مساکن و اغنیاست[1] ]

[1] سیری در تاریخ تخت فولاد، ص145؛ تخت فولاد یادگار تاریخ: خطّی؛ هفته نامه نوید اصفهان، شماره 188، در تاریخ 9 اردیبهشت 1371، ص3؛ تذکره شعرای استان اصفهان، (ویرایش دوم) ، ص717.