روایت می کند و خطیب از وی روایت می نماید.[1]

میرزا علی کاتب خاتون آبادی

میرزا علی بن مظفر جعفری کاتب خاتون آبادی [از کاتبان و خوشنویسان اوایل قرن یازدهم هجری] در 25 شعبان سال 1009ق جلد سوم «حبیب السیّر» را به خط نستعلیق نوشته است. نسخه به شماره 4451 در کتابخانه مرکزی دانشگاه طهران موجود است.[2]

سیّد علی قانعی کاشانی*

میر سیّد علی حسینی کاشانی متخلّص به «قانعی» فرزند میرمعصوم، شاعر و ادیب در قرن یازدهم هجری.

در سال 1041ق متولّد شده و در اصفهان علم و ادب آموخت و با صبیه آقا مؤمن مصنّف ازدواج کرد. در اصفهان ساکن بود و در سال 1074ق وفات یافت. دیوان اشعار او حدود چهل هزار بیت است. این بیت از اوست:

از کدورت پاک کن تا می توانی سینه را خاک بر سر می کند آخر غبار آئینه را[3]

علی منجم اصفهانی*

علی بن معین منجم اصفهانی، از ادباء قرن نهم هجری است. او در 19 ذی الحجه 871ق نسخه ای از «کشف الحقایق» تألیف: عبدالعزیز نسفی را به خط نستعلیق کتابت نموده که به شماره 14924 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران موجود است.[4]

[1] میزان الاعتدال، ج2، ص239.

[2] فهرست مرکزی دانشگاه، ج13، ص3407.

[3] تذکره نصرآبادی، ج1، ص578؛ قصص الخاقانی، ج2، ص87.

[4] فهرست مختصر مجلس، ص660.