السلطنه»، «ترجمه رشف النصائح الایمانیّه» و «نزهه السرور» هم از تألیفات اوست.[1]

وی گرچه اصفهانی نیست ولکن چون شروع کتابش در اصفهان شده و چندین مرتبه به اصفهان به عنوان مأموریّت و یا همراه با امیر مبارزالدّین آل مظفر بدین شهر آمده، نامش ذکر شد.

[علاوه بر ادب و تاریخ، در تمامی علوم زمان خود اعم از عقلی و نقلی مهارت داشته و در سال 755ق به امر امیر مبارزالدّین محمّد مدرس دارالسّیاده میبد شد. شاه شجاع در درس او حاضر می شد. او در سال 760ق واسطه میان شاه شجاع و برادرش شاه محمود شد و آنها را صلح داد.

معین الدّین در محلّه اهرستان یزد مسجدی ساخت و پس از وفات در آن مسجد مدفون شد. در نظم و نثر ماهر بود. این بیت از اشعار اوست:

خون می چکدم به جای آب از دیده کار من و دل هست خراب از دیده

برخیز و بیا که تا تو رفتی رفته است رنگ از رخ و صبر از دل و خواب از دیده[2] ]

در تذکره عرفات العاشقین اشعار فوق به شاعری به نام «معین الدّین دادا» نسبت داده شده است و واله داغستانی او را از متوطّنین یزد نوشته است.[3]

[1] تاریخ یزد (جعفری) ، ص236.

[2] تاریخ نظم و نثر، صص 184 و 185؛ تذکره شعرای یزد، صص 13 و 14؛ دائره المعارف فارسی (مصاحب) ، ج2، بخش دوم، ص2812.

[3] تذکره عرفات العاشقین، ج6، ص3536؛ تذکره ریاض الشّعراء، ج4، ص2043.