آزاد چو من زیست به عالم هرکس بر درگه مرتضی علی شد بنده[1]

شیخ علی رودسری گیلانی

شیخ علی بن محمّد رودسری گیلانی [از فضلاء قرن یازدهم هجری] در سال 1075ق از کتابت نسخه ای از کتاب «اصول کافی» در اصفهان فراغت حاصل نموده و حواشی با رمز «ح ق»، «صالح»، «میرزا رفیعا» نشان دارد. نسخه به شماره 270 در کتابخانه مسجد جامع گوهرشاد مشهد مقدّس موجود است.[2]

علی زمانی سودرجانی*

حاج علی زمانی سودرجانی متخلّص به «زمانی» فرزند محمّد. از شعرای معاصر اصفهان در سال 1317ش متولّد شد. او تا ششم ابتدائی تحصیل کرده و پس از سال ها کار در کارخانه سیمان سپاهان بازنشسته شد. از سال 1350ش به بعد به سرودن شعر پرداخته و اشعارش اغلب اشعار مذهبی است. این دو بیت در مدح امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشّریف) از اوست:

عمریست که اندر ره سودای تو هستیم اندر طلب روی دل آرای تو هستیم

در پرده غیبت شده ای نور هدایت از دور همه محو تماشای تو هستیم[3]

علی شاهین بَرزانی

مشهدی علی بَرزانی اصفهانی متخلّص به «شاهین» فرزند محمّد، از شعرای معاصر

[1] خوشه ای از خرمن: مقدّمه؛ تذکره شعرای استان اصفهان، (ویرایش دوم) ، ص114.

[2] فهرست گوهرشاد، ص373.

[3] تذکره شعرای استان اصفهان، (ویرایش دوم) ، ص336.