علی (صاحب عنوان) است.[1]

سیّد علی چهارسوقی

سیّد علی بن سیّد محمّد چهارسوقی بن سیّد زین العابدین موسوی اصفهانی خوانساری، عالم فاضل متّقی [از علمای قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری] در سال 1247ق متولّد شده و در اصفهان نزد جمعی از علماء از جمله شیخ محمّدباقر نجفی مسجدشاهی تحصیل کرد. وی در سال 1326ق وفات یافته و جنازه به نجف اشرف حمل و در مقبره حاج میرزا هاشم چهارسوقی در قبرستان وادی السّلام مدفون گردید. مشار الیه را حاشیه ای است بر «احکام الایمان» که نزد علاّمه مفضال حاج سیّد محمّدعلی روضاتی در اصفهان موجود است.[2]

علی ثقفی کوفی

ابوالحسن علی بن محمّد بن سعید بن هلال ثقفی کوفی [از محدّثین شیعه در قرن سوم هجری] از: احمد بن یونس بن مسیّب ضَبّی کوفی، مِنجاب و علی بن حکیم روایت می کند و ابوجعفر احمد بن جعفر بن مَعبد سمسار و ابوبکر عبداللّه بن محمّد بن محمّد بن فورک از او نقل حدیث می کنند.

او به اصفهان آمده و در این شهر سکونت گزیده و در سال 282ق در این شهر وفات

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 874 و 875؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص182؛ مزارات اصفهان، ص318.

[2] نقباء البشر، ج4، ص1522؛ مکارم الآثار، ج4، ص1299؛ مناهج المعارف: مقدمه، ص230؛ تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج3، ص357؛ دانشمندان خوانسار، ص230.