نصایح کافیه از حدیث و اخبار و تفسیر و تاریخ بود. در مدرسه صدر اصفهان [و در قم[ ادبیات و نهج البلاغه و تفسیر می فرمود و عدّه ای از طلاّب از محضرش مستفید می شدند.

در شب 24 جمادی الاولی 1375ق وفات یافته، جنازه با احترامات لازم به قم منتقل گردیده و در مقبره شیخان مدفون گردید.

از آثارش تصحیح و مقابله قسمتی از تفسیر «تبیان» شیخ طوسی است که به طبع رسیده است.

پدرش از تجّار و فضلاء بوده و در نجف نزد مولی محمّدحسین کاظمینی تحصیل نموده و کتابی در شرح چهل حدیث در فضیلت صلوات بر پیغمبر و آل او نوشته و در سال 1305ق وفات یافته است.[1]

علی رونق شهرضائی

علی پروین متخلّص به «رونق» فرزند حاجی علی اکبر آقاسی شاعر و ادیب معاصر در سال 1327ق در شهرضا متولّد شده و در موطن خویش کسب علم و دانش کرده و مخصوصا از خدمت آقای شیخ محمّدعلی زاهد که از فضلای عصر خود بود درکِ فیوضات نموده و مدّتی در اداره دارایی و از آن پس در اداره ارتش مشغول کار بود. و عاقبت به یزد منتقل شد. [وی مردی خوش مشرب و ملایم طبع بود. اشعارش گیرا و روان است. وی در سال 1356ش وفات یافت.] این بیت از اوست:

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 816 و 817؛ سیری در نهج البلاغه، (چ 1354ش) ، صص 9-11؛ زندگانی حکیم جهانگیرخان قشقائی، صص 140-143؛ الذریعه، ج13، ص70؛ طبیب جسم و جان: اغلب صفحات؛ نقباء البشر، ج4، صص 1305 و 1388؛ تربت پاکان قم، ج2، صص 453-457.