از اوست:

آن شب که بی تو باشم شامم سحر ندارد بویی ز صبح وصلت بر من گذر ندارد

از سوز ناله ام تن، چون موی شد به زاری دردا که ناله من در تو اثر ندارد[1] ]

حاج میر سیّد علی بروجردی

حاج میر سیّد علی بن سیّد عبدالکریم بروجردی بن سیّد علی بن سیّد محمّد بن سیّد عبدالکریم بن سیّد مراد طباطبائی اصفهانی، عالم فاضل کامل [از علمای اواخر دوره قاجاریه] در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر و نجف تحصیل نمود. مرجع امورات شرعیّه و پشت و پناه مردم بود و در مسجد درب کوشک اقامه جماعت می نمود. از شاگردان حاج ملاّ اسداللّه بروجردی و حاج محمّدجعفر آباده ای و آقا محمّدمهدی کلباسی و حاج سیّد اسداللّه بیدآبادی بوده و در شب شنبه 10 ربیع الاوّل سال 1306ق وفات یافته و در بقعه آقا حسین خوانساری در تخت فولاد مدفون گردید. مادّه تاریخ وفاتش این است:

رحمت حق از پی تاریخ گفت: «انّ لدنیا لعلی عظیم»

این کتاب ها از تألیفات اوست:

1. «اصول فقه» 2. «شرح هدایه» شیخ حر عاملی که هنوز به طبع نرسیده است.[2]

[1] شرح مجموعه گل، صص 440-457 و بنگرید به: آینه دار طلعت یار، صص 578 و 579؛ گلزار معانی، صص 205-215؛ سخنوران نامی معاصر ایران، ج2، صص 953-958؛ شرح حال رجال ایران، ج3، ص163؛ زندگینامه رجال و مشاهیر ایران، ج4، ص308.

[2] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص90؛ تاریخچه شهر سامرا، ص115؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص815؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص111؛ بیان المفاخر، ج2، ص264؛ الذریعه، ج2، ص207؛ اعیان الشیعه، ج41، ص310؛ الکرام البرره، ج2، ص823؛ نقباء البشر، ج4، ص1470؛ الاصفهان: رجال و مشاهیر، ص141؛ تاریخ اصفهان (تکایا و مقابر) ، ص167.