چون مرغ خسته دل، به کناری گرفته جای کز دست دوست طعمه بر او دانه آرزوست[1] ]

آقا علی میناکار*

آقا علی فرزند آقا باقر نقاش، از هنرمندان قرن سیزدهم هجری است. در اصفهان ساکن بوده و در فن میناکاری از اساتید طراز اوّل عهد خود بوده و اوایل سلطنت محمّدشاه قاجار را نیز درک کرده است.[2]

ملاّ علی بیگ حشمتی خوانساری*

ملاّ علی بیگ حشمتی بن پرویز علوی خوانساری، از شعرا و خوشنویسان قرن یازدهم هجری. پس از تحصیل از خوانسار به اصفهان آمده و معلّم حوابیگم از شاهزادگان صفویه شد. در قریه نصرآباد ماربین اصفهان نیز بسیاری خواندن و نوشتن و خط را از او آموختند. در پیری در نصرآباد ساکن شده و در سن نود سالگی وفات یافته و نعش او در کربلا مدفون شد. مردی در کمال زهد و صلاح بوده و هفت قلم را خوش می نوشت و به کتابت کلام اللّه مجید امرار معاش می کرد. دیوان اشعارش حدود پنج هزار بیت بوده است.[3]

[1] تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 198 و 199؛ مزارات اصفهان، ص130؛ گلشن راز: مقدمه؛ الذریعه، ج9، ص335؛ تذکره شاعران نانوا، صص 135 و 136.

[2] جغرافیای اصفهان (تحویلدار) ، ص112؛ هنر نگارگری ایران، ص93؛ تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان) ، ص319.

[3] تذکره نصرآبادی، ج1، ص455؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج2، صص 440 و 441؛ الذریعه، ج9، ص256؛ تذکره شعرای خوانسار، صص 43-45؛ تذکره عرفات العاشقین، ج2، ص1166؛ تذکره شعرای خوانسار، صص 43-45؛ فرزانگان خوانسار، صص 27 و 28؛ دانشمندان خوانسار، صص 537 و 538؛ سفینه خوشگو، ص202؛ تذکره ریاض الشعراء، ج1، ص631.