ادبیات فارسی و عربی و فقه و حدیث مهارت داشته است. وی کتاب «تحفه الملوک» را در پند و اندرز و آداب و اخلاق به فارسی تألیف نموده که در سال 1382ش با تصحیح آقای علی اکبر احمدی دارانی چاپ شده و در مقدمه نسخه های خطی این کتاب معرفی شده است.

کمال الدّین علی سمیرمی

کمال الدّین ابوطالب علی بن احمد بن حرب سمیرمی از وزرای سلطان محمود بن محمّد بن ملکشاه سلجوقی است.

ابتدا عامل سمیرم بوده و سپس مشرف دیوان سلطان محمّد شده [و کمی بعد] به وزارت رسید. به غایت صاحب تمکین و باهمّت بوده، لکن ظلم به افراط می کرد.[1] او سلطان مسعود بن محمود سلجوقی را بر آن داشت که طغرایی را بکشد و طغرایی را به الحاد و زندقه متهم کرد و طغرایی را در سال 513ق کشتند. سه سال بعد [در سلخ صفر[ سال 516ق یکی از غلامان طغرایی، سمیرمی را در چهاربازار بغداد (جلو مدرسه نظامیه) کارد زد و او را غفلتا کشت.[2]

علی غزّال اصفهانی

علی بن احمد بن عبدالرّحمان غَزّال اصفهانی [از محدّثین عامّه اصفهان] علی بن محمّد بن علی اُسواری [اصفهانی] در بصره از او اخذ حدیث و روایت کرده است.[3]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص810؛ دستور الوزراء، صص 206 و 207؛ نسائم الاسحار، صص 72 و 73؛ آثار الوزراء، ص257.

[2] الاعلام، ج5، ص60؛ راهنمای دانشوران، ج2، ص114؛ الکامل فی التّاریخ، ج10، صص 601 و 602.

[3] معجم البلدان، ج1، ص191؛ ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص21.