میر علم الهدی قمی

میر علم الهدی قمی، عالم فاضل از علمای اصفهان [در قرن یازدهم هجری] متوفی به سال 1093ق مدفون در صحن امامزاده ستّی فاطمه اصفهان.[1]

علی خان آجرتراش*

علی خان آجرتراش اصفهانی، از بنّایان هنرمند و زبردست قرن یازدهم هجری است، او بر اثر مصاحبت با شاعران و ادباء در قهوه خانه های اصفهان در جُرگه شعراء وارد شد. این بیت از اوست:

تا به ناکامی نمردم، حسرت از یادم نرفت تا نپاشید استخوانم، بند از من برنخاست[2]

علی آرام اصفهانی

علی دروگر از شاعران باذوق اصفهان [در قرن چهاردهم هجری] است.

از اشعار اوست:

نبود طمع به غیر سه حرف میان تهی انسان شوی بشر اگر از این سه بگذری

یکدانه گوهری و ندانی تو قدر خود باللّه کز آنچه حکم کند فکر برتری[3]

میرزا علی ادیب التُّجار

حاج میرزا علی نقشینه، از تُجّار محترم شاعر ادیب معروف به «ادیب التّجار». در شرکت اسلامیه نائب رئیس و در نهضت مشروطه از اعضاء فعّال بوده است. پس از

[1] مزارات اصفهان، ص252.

[2] تذکره نصرآبادی، ج1، ص620.

[3] تذکره شعرای معاصر اصفهان، صص 10 و 11.