استاد به تحصیل مشغول بوده و در کاشان و اصفهان در خدمت او به سر برده و تألیفات او را کتابت نموده و نزد علم الهدی فرزند فیض نیز تحصیل کرده است.]

او در رمضان 1075 کتابت نسخه ای از کتاب «تسهیل السّجیل» تألیف: فیض را در اصفهان به پایان رسانیده و علم الهدی فرزند فیض آن را با نسخه اصل مقابله نموده است. نسخه به شماره 2312 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.[1]

عقیلی اصفهانی*

عقیلی اصفهانی، از سخنوران و شاعران اوایل قرن یازدهم هجری. طبعش به هزل مایل و اشعارش متجاوز از بیست هزار بیت بوده است. تا سال 1025ق در قید حیات بوده و این رباعی از اوست:

می رفتم و حسرت از نگاهم می ریخت صد دوزخ تابنده از نگاهم می ریخت

از هجر تو خون دیده در هر قدمی دریا دریا بر سر راهم می ریخت[2]

علاء صوفی

ابوسعد علاء بن ابراهیم صوفی [از محدّثین اصفهان در قرن چهارم هجری] از ابراهیم بن عامر روایت می کند و ابواسحاق سُریجانی از وی نقل حدیث می نماید.[3]

سید علاءالدّین مدرس مطلق*

سیّد علاءالدّین مدرس مطلق فرزند سیّد محمّدحسن بن آقا میر سیّد محمّدتقی بن آقا میر سیّد حسن مدرس محله نویی (میر محمّدصادقی) ، عالم فاضل، فقیه محقّق، از علمای

[1] فهرست مرعشی، ج6، ص294.

[2] تذکره عرفات العاشقین، ج4، ص2642.

[3] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص148.