به غیر رخ منما پیش دیده عارف که شعله غمت اندر نهاد می گیرد[1]

سیّد عطاءاللّه خاتون آبادی

سیّد عطاءاللّه حسینی خاتون آبادی [از فضلاء قرن یازدهم و اوایل قرن دوازدهم هجری] از شاگردان و مجازین علاّمه مجلسی و مؤلّف کتاب «مجموعه الادعیه و فوائد متفرقه اُخری» است. تاریخ تألیف برخی از قسمت های کتاب 14 ربیع الاولی 1118ق است. در این مجموعه «ترجمه زیارت جامعه» علاّمه مجلسی نقل شده است.[2]

میرزا محمّدعظیم اکسیر اصفهانی

میرزا محمّدعظیم اصفهانی متخلّص به «اکسیر» شاعر ادیب [در قرن دوازدهم هجری] در اصفهان نزد محمّدنصیر فایض ابهری فنون شعر و ادب را آموخته و سپس به هندوستان رفته و ملازمت نظام الملک آصف جاه و صغدر جنگه را اختیار کرده و عاقبت در سال 1169ق در بنگاله وفات یافته است.[3]

دیوان اشعار او شامل 9326 بیت در کتابخانه میرزا جعفر سلطان القرائی تبریزی وجود داشته و شاعر در آخر آن نوشته است: «حرره العبد الفقیر محمّدعظیم الاکسیر فی قریه کالبی من بلاد هند فی 1150»[4] [نسخه دیگری از دیوان اکسیر به شماره 9023 در

[1] تذکره شعرای استان اصفهان، (ویرایش دوم) ، ص190.

[2] زندگینامه علاّمه مجلسی، ج2، ص59؛ الذریعه، ج20، ص68؛ الکواکب المنتشره، ص485؛ تلامذه العلاّمه المجلسی، ص40.

[3] ریحانه الادب، ج1، صص 165 و 166؛ کاروان هند، ج1، ص82؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «اکسیر اصفهانی»، ص3194؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص335.

[4] الذریعه، ج9، ص88.