نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 408
چون
رفت از این سرای برون، عقل دور بین از سال فوت او خبر از این و آن گرفت
بیرون
یکی شد از پی تاریخ فوت و گفت «عبدالوهاب جای بقصر جنان گرفت»[1]
عبدالوهاب
بُزانی اصفهانی
ابوالفرج
عبدالوهاب بن محمّد بن عبداللّه اصفهانی بُزانی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن
چهارم هجری.] از عبداللّه بن حسن بن بندار مدینی حدیث شنیده و حافظ ابوبکر خطیب از
او روایت می کند.[2]
شیخ
عبدالوهاب بیدآبادی
شیخ
عبدالوهاب بن شیخ محمّد بیدآبادی اصفهانی معروف به «رجالی» [از علمای اواخر دوره
قاجاریّه] ادیب شاعر از سلسله مشایخ بیدآباد. متوفی قبل از سال 1320ق وی «الفیه ای
در نحو» تألیف نموده است. سیّد ابوالقاسم اصفهانی از شاگردان اوست.[3]
شیخ
عبدالوهاب قاضی
شیخ
عبدالوهاب قاضی فرزند شیخ محمّد، عالم فاضل محقّق [از علمای قرن سیزدهم هجری] از
سلسله مشایخ بیدآباد بوده و در ماه شعبان 1269ق در اصفهان