از اشعار اوست:

شب ها در آب و آتشم از اشک و آه خویش درمانده ام چو شمع به روز سیاه خویش[1] ]

عبدالمولی مولوی*

عبدالمولی مولوی فرزند حاج شیخ محمّدحسین مولوی کتابفروش بن ملاّ محمّد بن ملاّ علی خوانساری، از روزنامه نگاران و دوستداران فرهنگ در قرن چهاردهم هجری.

او سال ها در یزد ساکن بوده و در سال 1312ش در یزد روزنامه «گلبهار» به مدیریت او و سردبیری محمّد کیوانفر چاپ سنگی شده و منتشر گردیده است. او همچنین مطبعه گلبهار یزد را تأسیس نموده است.[2]

او سرانجام به زادگاه خود اصفهان مراجعت نموده و در شب 22 ماه رمضان 1374ق وفات یافت و در بقعه کتابفروش خوانساری نزدیک مزار ملاّ اسماعیل خواجوئی در تخت فولاد مدفون شد.[3]

[بقعه کتابفروش ها در جریان بنای آرامگاه خواجوئی در سال 1378ش تخریب شد.]

[1] تذکره آتشکده (نیمه دوم) ، صص 652 و 653؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج2، ص415؛ ریحانه الادب، ج5، ص23؛ تذکره غنی، ص130؛ تذکره نگارستان دارا، ج1، ص259؛ دانشنامه هنرمندان ایران و جهان اسلام، ص412؛ لغت نامه دهخدا: ذیل «مولی»، ص113؛ الذریعه، ج9، ص1122؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص323.

[2] تاریخ جراید و مجلاّت ایران، ج4، صص 156 و 157.

[3] تخت فولاد یادگار تاریخ: خطی.