نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 384
عبدالمنعم
حُرّانی اصفهانی
ابوالمطهر
عبدالمنعم بن ابی احمد نصر بن یعقوب بن احمد بن علی مقری حُرّانی جوباری شامکانی
اصفهانی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن ششم هجری.]
اصلاً
از محلّه حُرّان از توابع جوباره اصفهان بوده و در سال 451ق متولّد شده و در
«شامکان» نیشابور اقامت گزیده و در ماه رجب سال 535ق وفات یافته است. از جدّ مادری
خود ابوطاهر احمد بن محمود ثقفی حدیث شنیده و ابوسعد سمعانی از وی حدیث شنیده
است.[1]
عبدالمولی
اصفهانی
عبدالمولی
[دلیجانی اصفهانی متخلّص به «مولی»، شاعر و خوشنویس قرن دوازدهم هجری.] قدوه
مستعدّان روزگار. خط نسخ و شکسته را خوب می نوشته و شعر را به حلاوت می گفت. چندین
سال قبل از تذکره حزین به کهولت سن وفات یافت.[2]
[آذر
بیگدلی گوید: در زمان شاه سلطان حسین صفوی پا به دایره نظم گذاشته و به علوم رسمی
مربوط و اکثر خطوط را نیکو می نوشت. در اواخر که سنین عمرش از شصت گذشته بود فقیر
(لطفعلی بیگ آذر بیگدلی) به صحبت ایشان فایض شد. خالی از مولوّیتی نبود و در قریه
دلیجان من اعمال اصفهان منزوی و کم تر از خانه بیرون می آمد. صحبتش به حدّی شیرین
و سخنش به مرتبه ای نمکین بود که اگر هفته ای او را نمی دیدم عمری خود را ملامت می
کردم. الحق طبعش وقاد و ذهنش نقّاد بود. شعر را نیکو می شناخت و گاهی شعر می گفت.
امّا نظر به انقلاب زمانه، افکارش متداول نشد و در سنه 1162ق وفات یافت.