نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 363
ملاّ
عبداللّه خوانساری
آخوند
ملاّ عبداللّه خوانساری، از منبریان معروف و روضه خوانان مشهور اصفهان [در قرن سیزدهم
هجری] بوده و در شدّت مرض نیز ترک ذکر مصیبت ننموده، در روز 7 محرم سال 1292ق وفات
یافته در تکیه آباده ای در تخت فولاد مدفون گردید. مادّه تاریخ وفاتش را «پرتو»
شاعر گوید:
از
پی تاریخ آن «پرتو» سرود: «یا حسینی گفت پس دم در کشید»[1]
سیّد
عبداللّه رعنای اصفهانی
سیّد
عبداللّه متخلّص به «رعنا» از شعرای اصفهان در اوایل حکومت پهلوی است. از اعضای قدیمی
انجمن ادبی شیدا بود و غزل را نیکو می سرود.
از
اوست:
شبی
از دو زلف تو مو، بفتد اگر که به چنگ ما به نشاط و رقص و طلب شود، دل و جان به
نغمه چنگ ما
تو
اگر ز باده و زعفران،طلبی نشاطی و عشرتی بنگر به سرخی لعل او، بنگر به زردی رنگ
ما[2]
سیّد
عبداللّه رفیعی علویجه ای
حاج
سیّد عبداللّه رفیعی علویجه ای (حسنی حسینی طباطبائی) اصفهانی، عالم فاضل
[1]
رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص33؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص791؛ سیری در
تاریخ تخت فولاد، ص51.