نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 361
خواجه
عبداللّه اصفهانی
خواجه
عبداللّه بن رئیس یوسف اصفهانی [از مردان نیکوکار قرن دهم هجری] بانی مسجد کوچکی
مقابل امامزاده شوری (امامزاده عبداللّه) در محله دردشت در سال 919ق [است.[1] ]
عبداللّه
صوفی اردستانی
ابومحمّد
عبداللّه بن یوسف بن احمد بن بامویه (بابویه) [صوفی] اردستانی اصفهانی [از محدّثین
مشهور و عرفای نامدار قرن چهارم هجری.]
در
سال 315ق متولّد شده و در طلب حدیث و کسب علم به هرات، جبال، عراق و حجاز سفر کرده
و سال ها در نیشابور بود در مکّه مصاحبت اباسعید بن اعرابی را دریافته و از او حدیث
اخذ کرده و در نیشابور به خدمت شیخ اباالحسن پوشنگی (بوشنجی) رسیده و از محضر او
بهره گرفته است. همچنین از ابوبکر احمد بن سعید بن فرجیح، ابوبکر محمّد بن عبیداللّه
بن فتح (در بغداد) ، ابوبکر محمّد بن حسن بن حسین قطّان، ابوسعید اصفهانی، محمّد
بن حسن، محمّد بن عبداللّه و بُکیر بن احمد بن سهیل صوفی روایت می کند.
ابوالقاسم
عبدالکریم بن هوازن قشیری، ابوبکر احمد بن حسین بیهقی، عبدالرّحمان بن محمّد،
محمّد بن اسماعیل بن محمّد قرشی، [ابوبکر بغدادی و ابوبکر احمد بن علی بن خلق شیرازی]
از او نقل حدیث کرده اند.
او
در ماه رمضان 409ق در نیشابور وفات یافته و در همانجا مدفون شد.[2]