طاهبر بن اسماعیل خَثعَمی روایت می کند.[1]

عبداللّه حَسّاب اصفهانی

مولی عمادالدّین عبداللّه بن محمّد بن عبدالرّزاق [حَسّاب] اصفهانی، از دانشمندان ریاضی در قرن هفتم هجری است که در سال 675ق کتاب «الفوائد البهائیه فی قواعد الحساب الهوائیه» را به نام: خواجه بهاءالدّوله شمس الدّین صاحب دیوان جوینی در اصفهان تألیف نموده است.

مراد از حساب هوائی، حساب به وسیله فکر و دست بدون استفاده از آلات و نوشتن ارقام می باشد.[2]

عبداللّه دارکی اصفهانی

عبداللّه بن محمّد بن عبدالعزیز دارکی اصفهانی از محدّثین قرن چهارم هجری و منسوب به قریه «دارک» از بلوک قَهاب جِی اصفهان است.[3]

عبداللّه زهرانی

عبداللّه بن محمّد بن عبدالعزیز زهرانی (اصفهانی) [از محدّثین اصفهان] از جعفر بن سلیمان روایت نموده و اباالحسن احمد بن ابراهیم از او نقل حدیث کرده است.[4]

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص89.

[2] الذریعه، ج16، صص 326 و 327؛ الانوار السّاطعه، ص93؛ تاریخ تشیع اصفهان، ص307.

[3] طبقات الشّافعیه، ص31؛ معجم البلدان، ج2، ص423.

[4] احقاق الحق، ج16، ص151.