عمرو بجلی و سعدویه روایت می کند و محمّد بن یحیی بن منده و ابوعبداللّه محمّد بن احمد بن بطه اصفهانی از او نقل حدیث کرده اند.[1]

عبداللّه ضَبّی اصفهانی

ابوالقاسم عبداللّه بن محمّد بن سهل بن محمّد بن ازهر ضَبّی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن چهارم هجری] برادرزاده علی بن سهل صوفی [است] از ابراهیم بن مَتّویه، اسحاق بن جمیل، محمّد بن نُصَیر و جز آنان روایت حدیث کند و حافظ ابونعیم اصفهانی از او استماع حدیث کرده است.

وی را کتابی است به نام «اصول». قبل از سال 360ق وفات یافته است.[2] و احتمالاً در بقعه علی به سهل مدفون شده است.

سیّد عبداللّه جزایری

سیّد عبداللّه بن سیّد محمّد بن سیّد محمّدشفیع بن سیّد محمّد بن سیّد عبدالکریم بن سیّد محمّدجواد بن سیّد عبداللّه بن سیّد نورالدّین بن سیّد نعمت اللّه محدّث جزائری موسوی شوشتری [از فضلای قرن چهاردهم هجری] از علماء و ائمه جماعت اصفهان متوفی در جمعه 4 ربیع الثانی 1357ق.[3]

عبداللّه اصفهانی

ابوبکر عبداللّه بن محمّد بن شهمردان اصفهانی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن چهارم هجری] صاحب تفسیر [است.] بعد از سال 340ق وفات یافته است. وی از

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص61؛ طبقات المحدّثین، ج3، ص143؛ احقاق الحق، ج9، ص220.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص93؛ مزارات اصفهان، ص325.

[3] الذریعه، ج7، ص111.