مدفون گردید.[1]

عبداللّه ارباب*

عبداللّه ارباب فرزند علی پناه، خوشنویس هنرمند قرن چهاردهم هجری. خط نسخ را خوش می نوشت و مردی مؤمن و صالح بود. برادرش حاج آقا رحیم ارباب از اعاظم علماء و مجتهدین اصفهان است. مرحوم مهدی بیانی سه اثر از نمونه کتابت او معرفی کرده است:

1. «التّحفه القوّامیّه» در 2 جلد که در رجب 1347ق به خط نسخ و رقاع خوش نوشته است. 2. «نامه حضرت امیر به مالک اشتر» به خط نسخ خوش در سال 1344ق نوشته شده است.3. «دعای تعقیب صلاه صبح» به خط نسخ خوش در محرم 1354ق.[2]

او در 16 ذیقعده 1298ق متولّد شده و در 20 جمادی الاولی 1379ق وفات یافته و در تکیه مقدس واقع در قبرستان تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

استاد جلال الدّین همائی (سنا) این دو بیت و مادّه تاریخ را برای وفات او سروده است:

چو عبداللّه ارباب از جهان گشت روان زی بارگاه رب الارباب

به شمسی سال تاریخش «سنا» گفت بر حق رفت عبداللّه ارباب

برادر دیگرش حاج عبدالعلی هم از نیکمردان و صلحای روزگار بوده که در ماه

[1] تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، ص326؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، صص 162 و 163؛ مزارات اصفهان، ص116.

[2] احوال و آثار خوشنویسان، ج4، صص 1088 و 1089؛ فرهنگ ایران زمین، ج30، ص573.