طاوس بغدادی و ابوالمظفر سمعانی اجازه داشته است.

ابوسعد سمعانی گوید: «در جامع اصفهان وی را ملاقات کردم و جهت من اجازه ای نوشت.»[1]

عبداللّه رنانی

عبداللّه بن عاشور رِنانی اصفهانی، از مشاهیر خطاطان قرن دوازدهم و سیزدهم هجری است. بیشتر از یکصد قرآن غیر از کتب ادعیه و زیارات به خط زیبای خود نوشته و تا سال 1238ق حیات داشته است.[2]

[او به کثرت کتابت معروف است هیچ گاه از اصفهان بیرون نیامد ولی به اشاره فتحعلی شاه قاجار آثار گرانبهایی را به خط زیبای خود پدید آورد و نزد شاه فرستاد. نخستین اثری که در فهرست نسخ خطی به آن اشاره کرده اند به خط اوست: «قرآن مجید» است که در 5 رجب 1201ق کتابت شده و قرآن سی و نهم اوست.[3] ] آخرین قرآن به خط او مورخ 1228ق است و در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نگهداری می شود.[4]

«رِنان» که امروز آن را «رهنان» می نویسند از دهات بلوک ماربین اصفهان است [که در سال های اخیر به شهر اصفهان پیوسته و یکی از محلّه های غرب آن شهر به شمار می رود.]

[1] التّحبیر، ج1، ص376.

[2] کارنامه بزرگان ایران، ص239؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص795؛ تاریخ اصفهان (هنر و هنرمندان) ، صص 140 و 141.

[3] احوال و آثار خوشنویسان، ج4، صص 1091-1093.

[4] فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج14، ص4047.