نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 326
عبداللّه
رازانی لنجانی
ابومحمّد
عبداللّه بن خالد بن محمّد بن رستم رازانی [از محدّثین عامّه اصفهان قرن چهارم هجری]
در شهر «خان» لنجان ساکن بوده و از محمّد بن اسماعیل صائغ و عبداللّه بن احمد بن
ابی مسرّه (معروف به «ابن اَبی مَسرّه») روایت می کند و ابوبکر احمد بن محمّد بن
احمد بن جعفر قصّار حافظ ابونعیم اصفهانی و ابوبکر عبدالعزیز بن احمد بن علی تاجر
(آدمی) اصفهانی از او نقل حدیث کرده اند.[1]
[ظاهرا
«رازان» از توابع لنجان بوده و آن را نباید با «راران» از دهات جی اصفهان اشتباه
گرفت. «خان» از معروف ترین شهرهای لنجان قبل از حمله مغول بوده و امروزه به
«خولنجان» معروف است. قلعه «خان» در قرن پنجم هجری محل استقرار فداییان اسماعیلی
بوده که سلطان محمّد در سال 570ق آن را ویران کرده است.]
عبداللّه
اصفهانی
عبداللّه
بن درویش علی اصفهانی [خطاط نستعلیق نویس در قرن دوازدهم هجری[ در سال 1155ق نسخه
ای از «زاد المعاد» علاّمه مجلسی را به خط نستعلیق خوب نوشته است. نسخه به شماره
57 در کتابخانه مدرسه عالی سپهسالار موجود است.[2]
ملاّ
عبداللّه بروجردی
ملاّ
عبداللّه بن حاج رحیم بروجردی، عالم فاضل، از علمای قرن دوازدهم هجری. در ربیع
الاوّل 1191ق وفات یافته و در تکیه مجلسی جنب مسجد جامع [اصفهان] مدفون