روایت می کند.

و فرزندش حافظ ابونعیم احمد بن عبداللّه اصفهانی مؤلف «ذکر اخبار اصبهان» از او نقل حدیث می نماید.[1]

عبداللّه دلال اصفهانی

ابوهمام عبداللّه بن احمد بن قاسم دلال صاحب الخابوطی اصفهانی [از محدّثین اصفهان در قرن ششم هجری.] از ابومحمّد رزق اللّه تمیمی حدیث شنوده و ابوسعد سمعانی وی را در اصفهان دیده و از او حدیث شنیده و از او اجازه یافته است.[2]

عبداللّه ایذجی اصفهانی

حافظ الدّین ابوالبرکات عبداللّه بن احمد بن محمّد نَسَفی، فقیه، مفسر و محدّث حنفی [در قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری] از اهالی «ایذج» از نواحی اصفهان متوفی سال 710ق در «ایذج».

کتب زیر از اوست:

1. «تفسیر قرآن» یا «مدارک التّنزیل» در 3 جلد 2. «کنز الدّقایق» در فقه، مطبوع 3. «شرح المنار»4. «شرح الوافی» در فروع5. «شرح منظومه ابی حفص نَسَفی» در خلاف به نام «المضی»6. «عمده العقاید»7. «کافی» در شرح وافی8. «کشف الاسرار» (شرح المنار) مطبوع9. «المناردر اصول فقه10. «الوافی» در فروع[3]

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص93؛ فرهنگنامه پارسی، ص659.

[2] التّحبیر، ج1، ص363.

[3] الاعلام، ج4، ص192؛ الدرر الکامنه، ج2، ص247؛ الفوائد البهیه، ج1، ص270؛ ریحانه الادب، ج6، ص171؛ الکنی و الالقاب، ج3، ص249؛ معجم المؤلّفین، ج6، ص32؛ لغت نامه دهخدا، «ذیل عبداللّه»، ص69؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ایران، ص295.