به غایت دور بوده و دعوت هر فقیری را از محلاّت بعیده اجابت می فرموده، محبوب القلوب عموم واقع شده [است.]

عالمی خوش بیان [بوده] و مجلس درس و مباحثه و مجالس خصوصی او مشحون از لطایف و ظرایف بوده و شوخی های لطیف و خوش صحبتی ها از او نقل می کنند.

مرحوم گزی در شب پنج شنبه 13 ذیحجه الحرام 1339ق وفات یافته و در تخت فولاد مدفون گردید. سپس مرحوم آقا سیّد محمّدباقر درچه ای را در جنب او دفن کردند و مرحوم حاج محمّدحسین کازرونی جهت ایشان تکیه ای بنیان نهاده که در آن جمعی کثیر از علمای اخیار و فضلاء و تجار مدفون شده اند.

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «حاشیه بر طهارت شیخ»2. «دیوان اشعار» با تخلّص «مهدوی»3. رساله ای در اصول دین»4. رساله ای در «صیغ عقود»5. «رساله عملیه»6. رساله در «حجیّت مظنه»7. رساله در «شهرت»8. «تذکره القبور» که معروف ترین تألیفات ایشان است و در آن شرح حال قریب به یکصد نفر از دانشمندان و علماء و عرفاء و شعرای مدفون در شهر و توابع اصفهان را به طور خلاصه ذکر می کند و کتاب کوچک و مفیدی است و در سال 1328ق در زمان حیات مؤلف به طبع رسیده و از همان روزهای اوّل مورد توجّه واقع شده و جمعی از دانشمندان بر آن حواشی و تتمیم نوشته اند. و نویسنده این کتاب در سال 1369ق برای مرتبه دوم آن را با ملحقات و اضافاتی که چندین برابر اصل کتاب بود به نام «رجال اصفهان» به طبع رسانیدم.[1]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 786-788؛ رجال اصفهان یا تذکره القبور، صص 6-10؛ الذریعه، ج4، ص44 و ج19، ص93؛ نقباء البشر، ج3، صص 1183 و 1184؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص174؛ رجال اصفهان (دکتر کتابی) ، ج1، صص 181-184؛ زندگانی آیت اللّه چهارسوقی، صص 178 و 179؛ فرهنگ و تاریخ گز و برخوار، صص 118-120؛ مؤلّفین کتب چاپی، ج3، ص929.