اصفهان بوده است. مشارالیه در روز دوشنبه غرّه شهر رمضان المبارک سال 1161ق در اصفهان وفات یافته و در تخت فولاد [پای دیوار بقعه آقا محمّد بیدآبادی] مدفون شد.[1]

میر عبدالغنی تفرشی

میر عبدالغنی تفرشی، [از شعراء و ادبای قرن دوازدهم هجری] از احفاد میر عبدالغنی تفرشی (اوّل) [به قول میرزا محمّدعلی حزین که معاصر اوست] «فقیر به شعرفهمی و سخن شناسی او کسی ندیده ام. در ذکاء و استقامت سلیقه بی نظیر و تحصیل متداولات علوم نموده، در جوانی وداع دیر ناسوتی نموده، داغ جدایی بر دل مستمند گذاشت. اگر فرصت می یافت یکی از افاضل اعلام می شد. طبع مشکل پسندش به گفتن شعر کم تر التفات می نمود.»[2]

[جدّش میر عبدالغنی تفرشی (اوّل) در شیراز نزد میر ابوالقاسم کازرونی تحصیل کرد. از مریدان ملاّ محمّد صوفی بود. و در عصر شاه عباس اوّل وفات نمود.[3]

میر عبدالغنی تفرشی اوّل «شرح البدایه و الهدایه» از شهید ثانی را به خط نستعلیق کتابت کرده که به شماره 4426 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی موجود است.[4] ]

این شعر از او [عبدالغنی تفرشی دوّم] است.

[1] رجال اصفهان، ص219؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص783؛ خاندان شیخ الاسلام اصفهان، ص46؛ وقایع السنین و الاعوام، ص551؛ دومین دوگفتار، ص75.

[2] تذکره المعاصرین حزین، صص 187 و 188؛ صحف ابراهیم، ص201؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص782.

[3] تذکره نصرآبادی، ج1، ص375؛ سُلّم السموات، ص321؛ منتخب اللطایف، ص485.

[4] فهرست مختصر مجلس، ص474.