میر
عبدالغنی اصفهانی، عالم فاضل، فقیه محدّث و محقّق مدقّق از علمای قرن دوازدهم هجری.
در کام فیروز فارس ساکن بود. شیخ محمّدعلی حزین در سفر خود به فارس، او را دیده و
مدتی معاشر او بوده است. حزین می نویسد: «رساله ای در مواریث نوشته بود، به نظر فقیر
رسانید و به غایت منقّح نوشته بود.»[2]
[مرحوم
شیخ علی دوانی نام او را «میر عبدالنّبی اصفهانی» ضبط کرده، ولی در «تاریخ حزین»
چاپ اصفهان، نام او «میر عبدالغنی» ضبط شده است.]
سیّد
عبدالغنی حسینی دهدشتی
سیّد
عبدالغنی بن عبدالغفار حسین دهدشتی [از فضلاء قرن دوازدهم هجری] در پنجم رجب 1122ق
در اصفهان کتابت مجموعه ای از سه کتاب را به خط نستعلیق به پایان رسانیده و کتاب
به شماره 525 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی در قم موجود است.[3]
میر
عبدالغنی خاتون آبادی
میر
عبدالغنی بن میرمعصوم بن میرعبدالحسین خاتون آبادی، عالم فاضل. در 23 رجب 1100ق در
اصفهان متولّد شده و در این شهر تحصیل کرده و شیخ الاسلام