حدیث شنیده است. تولّدش قبل از سال 480ق در اصفهان و فوت او روز پنج شنبه 28 محرم سال 533ق بوده است.[1]

عاقلی یزدی*

عاقلی یزدی، از سخنوران و هزّالان اوایل قرن یازدهم هجری. در یزد متولّد شده و تحصیل کرده بود امّا در اصفهان بود و در دربار شاه عباس صفوی در شمار هزّالان و دلقکان آن پادشاه در اصفهان روزگار می گذراند و در زمان پادشاهی شاه عباس فوت شد. این رباعی از اوست:

من عاقلیم، اگرچه جاهل شده ام در جاهلیم، اگرچه عاقل شده ام

نه عاقلیم، جاهل مطلق باشم یک لحظه اگر ز دوست غافل شده ام[2]

عامر مؤذّن اصفهانی

ابومحمّد عامر بن ابراهیم بن عامر مؤذّن اصفهانی، [از محدّثین عامّه در قرن سوم هجری است.] از پدرش و ابراهیم بن محمّد بن مروان عتیق روایت کرده و ابوغالب نضر بن عبداللّه ازدی کوفی و ابووهب حُمید بن وهب قرشی اصفهانی از او نقل حدیث کرده اند.

عامر بن ابراهیم در سال 306ق وفات یافت.[3]

عامر اصفهانی

عامر بن ابراهیم بن واقد بن عبداللّه اصفهانی، مولای ابوموسی اشعری، [از محدّثین

[1] التّحبیر، ج1، ص601.

[2] تذکره عرفات العاشقین، ج4، ص2541.

[3] ذکر اخبار اصبهان، ج2، ص38؛ طبقات المحدّثین، ج3، صص 165 و 166؛ میزان الاعتدال، ج1، ص290 و ج3، ص235.