نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 4 صفحه : 278
است.
در علوم زمانه خود مهارت داشته و در اصفهان به تدریس می پرداخته است. شعر بسیار
گفته که اغلب در مدایح و مراثی معصومین علیهم السلام است. تا سال 1270ق در قید حیات
بوده است.[1]
حاج
عبدالغفور عالی قزوینی
حاج
عبدالغفور قزوینی اصفهانی متخلّص به «عالی» فرزند حاج محمّدباقر، شاعر ادیب در قرن
سیزدهم هجری. جدّش حاج عبدالغفور از تجار معروف و اصلاً از قزوین بوده و سلسله او
در اصفهان به حاج غفوری شهرت داشته اند. میرزا عبدالغفور در اصفهان متولّد شده و
جهت تحصیل به عتبات عالیات رفت و پس از مدتی تحصیل به اصفهان مراجعت کرد. گاهی به
اقتضای حال شعر می گفت و در سال هزار و دویست و هشتاد و اندی وفات یافت.
از
اوست:
دوش
آشفته دل از زلف تو سودا می کرد تا سحر خون به دل عنبرسا می کرد[2]
میرزا
عبدالغفور شمس القُرّاء
میرزا
عبدالغفور [شمس الشرق فرزند علی محمّد، معروف به] شمس القُرّاء از اساتید فن قرائت
و تجوید در اصفهان [بود] و در این اواخر استاد مسلّم و وحید به شمار می رفت. تجوید
و قرائت را از شیخ محمّد بن محمّدباقر عاصم کاشانی و سیّد علی