است. این مجموعه نزد مجدالدین نصیری فرزند صدرالافاضل میرزا لطفعلی شیرازی در تهران موجود بوده است.[1] ]

عارضی اصفهانی*

عارضی اصفهانی، از شعرای اواخر قرن دهم هجری است. در اصفهان ساکن بود و این بیت از اوست:

غنچه این باغ را باد به تاراج داد غیر دلِ خون چکان در کف بلبل نماند[2]

عارف اصفهانی

عارف اصفهانی، از غزل سرایان قرن دهم هجری بوده و در اصفهان به بیماری فلج درگذشته است.[3]

عارف تبریزی

عارف تبریزی معروف به «عارفا» [از شعرای قرن یازدهم هجری] از تبارزه [تبریزیان] ساکن عباس آباد اصفهان است. در خدمت صائب بوده و دیوان او را می نوشته [است.] در سفر هند مورد تاراج افاغنه واقع شده و مراجعت کرد. از اشعار اوست:

دوران شراب محنت و دردم به جام ریخت دندان شکوفه وار ز باد و کام ریخت[4]

[1] الرّوضه النّضره، ص308.

[2] تذکره عرفات العاشقین، ج4، ص2548.

[3] تاریخ نظم و نثر، ص654.

[4] تذکره نصرآبادی، ج1، ص559، تذکره منتخب اللطایف، ص464.